هر فوتبالیست حرفه‌ای داستانش را با لگد زدن به توپ در کودکی آغاز کرده است. پسرکی جوان که می‌خواهد به چیزی ضربه بزند. اغلب حتی به حریف هم احتیاج ندارند؛ یک دیوار کافی است، چیزی به عنوان دروازه یا گاهی فقط اشتیاق ضربه زدن به توپ. لئو مسی خوش‌شانس بود که دو برادر بزرگ‌تر داشت، رودریگو و ماتیاس و سه عموزاده که با هم گل‌کوچکی بازی می‌کردند که آرژانتینی‌ها به آن “un picadito” می‌گویند. معمولاً یک‌شنبه‌ها در خانهٔ مادربزرگ سِلیا جمع می‌شدند و صبح تا شب بازی می‌کردند. همهٔ آن‌ها در محله‌ای در روزاریو زندگی می‌کردند و همه یک مسیر را می‌رفتند: ابتدا، زمانی که خیلی بچه بودند برای باشگاه گراندولی بازی می‌کردند و بعد به نیووِلز اولدبویز رفتند.